Bodem

Jarenlang is het perceel van De Kloosterbostuin verwaarloosd. Eigenlijk een goede zaak, want dan herstelt de natuur zich zelf. Dat heeft als consequentie dat dat best erg lang kan duren. Om de natuur een handje te helpen en ook mensen te verleiden om te leren van dat herstel, gaan we proactief aan de slag. We beginnen bij de bodem.

De bodem was medio 2018, toen we met het project begonnen, volledig uitgedroogd, verzuurd en poederig van structuur. Het vorige gebruik als sparrenbos had de bodem volledig uitgeput.

De natuur had herstel ingezet met bramen, brandnetels, distels en jawel: Japanse duizendknoop. De super droge en warme jaren 2017, 2018 en 2019 lieten zien dat deze strategie niet per se de goed kant uit ging.

We grepen in met plaats maken voor bomen, struiken en meerjarige kruidachtige planten. We lieten 60 kubieke meter champost bezorgen en meer dan 200 kubieke meter houtsnippers. Het laatste, van eigen landgoed.

We zien nu, eind 2019, heel veel bodemorganisen en een langzaam terugkerende vochtigheid in de bodem. Er zijn 300+ bomen en struiken geplant. De eenjarige groenten die we als bodembedekker planten, leverden een indrukwekkende oogst op voor zo’n eerste jaar.